W 2008 roku obchodzona była rocznica 40 – lecia funkcjonowania Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w Chodzieży. Swoistym „przedwiośniem” tej instytucji była „Poradnia Społeczno – Wychowawcza przy Towarzystwie Przyjaciół Dzieci”, działająca od 1959 roku. Inicjatorami jej powstania byli pan Franciszek Kodrycki (przewodniczący komisji orzeczniczej) i pani Maria Zasada (pierwszy kierownik tego punktu).
Po niej funkcje kierownicze pełnili pani Maria Szol i pan Józef Nawrocki. Działalność tej placówki sprowadzała się do diagnozy i kwalifikowania dzieci i młodzieży z trudnościami w nauce do szkolnictwa specjalnego. Wówczas nie było w szkołach pedagogów i psychologów (w niektórych nie ma ich do dziś), a życie i kolejne pokolenia uczniów przynosiły nowe problemy, którymi nie miał się kto zająć. Stąd w dużej mierze wynikła potrzeba powołania do życia jednostek wyspecjalizowanych w udzielaniu szeroko rozumianej pomocy w rozwiązywaniu problemów dydaktycznych i wychowawczych.
Z dniem 1 stycznia 1968 roku, Inspektor Oświaty, pan Jan Talarczyk, na mocy zarządzenia Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 1.08.1964 r., powołał do życia Poradnię Wychowawczo – Zawodową. Siedzibą placówki był budynek przy Szkole Podstawowej nr 1. Następnie Poradnia została przeniesiona do budynku przy ul. Krasińskiego (tzw. mała szkoła). Zajmowała tam pomieszczenia na parterze, dzielone płytami wiórowymi, co dostarczało swoistych i urozmaiconych wrażeń, zarówno pracownikom, jak i klientom. Początkowo zatrudniała w niepełnym wymiarze godzin dwóch pedagogów i psychologa.
Do 1976 roku dyrektorowała Poradnią pani Teresa Garbarczyk. Zadania pracowników Poradni koncentrowały się wokół diagnozowania dzieci i młodzieży i wydawania decyzji, dotyczących przebiegu kariery szkolnej, typu: przyspieszenie obowiązku szkolnego (co było wówczas swoistą nowością), kwalifikowania do szkół specjalnych, oddziałów przysposabiających do pracy zawodowej. Prowadzono też – w niewielkim zakresie - zajęcia reedukacyjne i logopedyczne dla dzieci z deficytami rozwojowymi.header01
Przez wiele lat – głównie 70 i 80 – „zielone światło” świeciło dla orientacji i poradnictwa zawodowego. Poradnia inicjowała wtedy i uczestniczyła w wielu akcjach pod tym hasłem. Były to pokazy, konkursy, prezentacje dla uczniów ostatnich (7 i 8) klas szkół podstawowych.
W 1982 roku – na skutek wytrwałości i zaradności pani dyrektor Bogny Dudzińskiej, Poradnia została przeniesiona do komfortowych (jak na tamte czasy) warunków, tzn. do … dawnej wylęgarni drobiu. Pomieszczenia po tym zakładzie zostały podzielone i przystosowane do pracy naszej placówki.
W ostatnich 20 latach dzieje się w naszym kraju dużo, a zmiany następują szybko. Przeżyliśmy też kilka reform systemu oświaty, szykują się następne. Reformy nie omijają też Poradni, a życie przynosi nam nowe wyzwania. W roku 1993 przekształcono nazwę Poradni na obowiązującą do dziś tzn. Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna. Stopniowo przybywało nam zadań statutowych. Są to między innymi : diagnoza, terapia, konsultacja, mediacja, rehabilitacja, psychoedukacja, czyli szeroko pojęta pomoc rodzicom, nauczycielom i dzieciom, związana z wychowaniem i kształceniem. Wydajemy również dokumentację (orzeczenia i opinie) dla potrzeb kariery szkolnej uczniów.
W ostatnich latach sukcesywnie przybywa nam do realizacji wiele różnorodnych zadań. Dzięki postępowi nauki i mediom przychodzi nam zmierzać się z przechodzącymi falowo „modami”, np. na dysleksję, ADHD. Staramy się temu sprostać – czasem nawet w tym zakresie, by wskazać kompetentną do jego rozwiązania osobę czy instytucję. Mamy świadomość, iż w niektórych środowiskach Poradnia jest w dalszym ciągu postrzegana, jako placówka, do której trafiają osoby „chore”. Ale już dawno minęły czasy, gdy prowadzono tu tylko diagnozę i swoiste „etykietowanie” dzieci.
Dziś rejestrujemy rocznie około 750 klientów (dzieci od urodzenia do ukończenia nauki), wykonujemy około 600 badań psychologicznych, 500 – pedagogicznych, 400 – logopedycznych. Różnymi formami terapii indywidualnych i grupowych obejmujemy około 300 dzieci. Prowadzimy psychoedukację rodziców, spotkania z radami pedagogicznymi szkół i placówek, mediacje, konsultacje, warsztaty, treningi. Pracownicy Poradni dbają też o własny rozwój zawodowy, stale kształcąc się i podnosząc kwalifikacje. Na organizowane szkolenia zapraszają kadrę z innych placówek.
Poradnia jest czasami postrzegana jako placówka „specyficzna i hermetyczna”, ale może pochwalić się pewnymi dokonaniami, które wykraczają poza przypisane nam zadania. Z inicjatywy pracowników Poradni, w szczególności pani Lucyny Brzeźniak, powstały, jedne z pierwszych w województwie Warsztaty Terapii Zajęciowej. Pracownicy Poradni uczestniczyli też w powołaniu do życia, początkowo ośrodka rehabilitacji dla dzieci niepełnosprawnych, który – po kilku latach przerwy – również z naszej inicjatywy, został reaktywowany w postaci Ośrodka Dziennej Aktywności.
Nasza placówka współuczestniczyła też w zapewnieniu zorganizowanej opieki dla młodzieży i rodziców w ramach ośrodka wsparcia przy Pogotowiu Opiekuńczym. Z inicjatywy kol. Jolanty Mysiak przez kilka lat prowadzone były metodyczne warsztaty samokształceniowe dla nauczycieli, prowadzących nauczania indywidualne dzieci specjalnej troski.